نازنین ام !

نرد عشق باختی با نردبان ات

تا محکم تر نگاه داری اش به پای دیوار خواسته ها.

اکنون که بر بام شدی، بر زمین اش زدی؟

بی مروت!

کمی آهسته تر! نردبان ات «شکست»

 و شاید،

شاید،

شاید روزی تو را دوباره به «نردبان پوست کلفت نازک دل» ات نیاز افتد،

روزگار را که دیده ای...

***

می دانم غمت نیست،

خواسته های تازه؛ نردبان های نو

اما نشکن

که جستجو سخت است

و ترمیم ناممکن.